fazlasıyla mutlu olmaya ihtiyacımız var. bence mutluluğun ilk nefes alışları bir sarılma ile başlıyor. bir insan, bir diğerine o kadar sıkı sarılsın ki, dünyalık bütün ihtiyaçları yok sayılsın. ya da o kadar içten olsun ki bu sarılmak, iki beden birbirinin kalp atışını tende hissettiği zamanlar, hiç ihtiyaç olmasın dünyalık şeylere. mesela sarıldığında istemsizce ciğerlerine nefesi bol bol çekiyorsan onunda vardır bir sebebi. çünkü göğsünün solunda kalp var, sağında yok. sarıldığının karşındakinin kalbi senin boşluğunu doldurduğunu hissettiğin zaman o nefes çekişlerdeki tadı çok iyi anlayacaksın. sence sarılmak o kadar basit bir eylem mi? değil!

ellerle veya kollarla mı sarılabilir insan sadece? bence sadece bir bakışla da sarılabilir. ya da bu bir sözde olabilir. aşkın cinsel organı yok ki, sarılmanın da olsun? sarılmanın, aşktan ne farkı var? ya da sevginin? sen sevmediğin birisine sarılabilir misin? herkese sarılmak olmaz. eğer mecbur istemediğin birisi ile sarılmaya kalksan bile bu çok kısa sürer veya sadece kollar birbirine değer. bir kalp, diğer bir kalbin yanı başını doldurmaz, dolduramaz.

devamını wattpad’den okuyabilirsiniz.?  4. bölüm / sarıl.